Jest to biegunka pojawiająca się u źrebięcia między 5 a 15 dniem życia. Nazwa pochodzi od rui, w którą klacz powinna wejść po porodzie dokładnie w tym czasie (często na tzw. Dziewiątkę tj. Dziewiątego dnia po porodzie). Początkowo myślano, że biegunka źrebięca wynika ze zmiany kompozycji mleka klaczy podczas rui, jednakże zaobserwowano taką biegunkę również u osieroconych maluchów. Przeprowadzono badania, które potwierdziły przypuszczenia, że nie dochodzi do zmian w składzie mleka podczas rui. Najprawdopodbniej w tym czasie zachodzą liczne zmiany w jelitach źrebiąt, najpewniej spowodowane naturalnym procesem koprofagii (maluchy zjadają odchody swoich mam i jest to zupełnie normalne!), który powoduje wzbogacenie flory jelitowej. W miarę zmiany normalnej rezydującej flory jelitowej dochodzi do niewielkiej biegunki osmotycznej. Różnicą między biegunką rujową, a biegunką infekcyjną u żrebięcia jest choroba dająca objawy systemowe. Źrebięta podczas biegunki rujowej nie wykazują apatii i gorączki, pobierają mleko prawidłowo, nie są smutne i są skore do zabawy. Biegunka rujowa najczęściej jest niewielka, samoograniczajaca się w ciągu kilku dni, w odróżnieniu do infekcyjnej, która potrafi być bardzo wodnista i obfita. Biegunka rujowa nie wymaga leczenia.
Jeśli są Państwo zaniepokojeni biegunką u malucha, nie jesteście pewni co do jej pochodzenia, najpewniej będzie zobaczyć się na wizycie w Państwa stajni żeby zbadać źrebię, gdyż za późne wkroczenie z leczeniem (płynoterapia dożylna, antybiotyki i leki wspomagające florę jelitową) w przypadku problemu jelitowego na tle infekcyjnym, może spowodować ciężkie odwodnienie i nawet smierć zwierzęcia.
_edited_edited_edited_edited.png)